Özet
Arap ülkelerinin yöneticileri ve halklarında tahakkümlere ve direnişe karşı bir kayıtsızlık söz konusudur. Bu kayıtsızlığın emperyalistlere ve Siyonistlere karşı bir yenilmişlik duygusundan Batılı güçlerle girilen çıkar ilişkilerine, bir zamanlar devrimle yönetime gelenlerin bile kendi iktidarlarını korumak için halkı bastırmasından siyasi muhayyilenin zayıflığına, neoliberal dönüşümlerin halkı depolitize etmesinden farklı grupların birbiriyle çatışmasına kadar pek çok sebebi vardır. Halbuki bu coğrafyanın kültürünü şekillendiren İslam ilk geldiği günlerde insanların hayatında hürriyet, eşitlik ve adalet bağlamında bir devrim yaratmıştır. Ancak önce Muaviye ve daha sonra Emevilerle birlikte yönetenlere itaatin aşılandığı ve muhalefetin kötülendiği bir din anlayışı yaygınlık kazanmıştır. Modern dönemdeki ulusal direniş hareketleri ise İslam’ın devrimci yorumuna geri dönmek için umut vermektedirler.
الملخص
إن حكام العرب وشعوبهم لديهم لا مبالاة تجاه التسلط والمقاومة، وهذه اللا مبالاة أسبابها كثيرة منها: الانهزام النفسي أمام الأمبرياليين والصهاينة، والمصالح المشتركة مع القوى الغربية، قمع الشعوب من قبل الحكام الذين يريدون الحفاظ على سلطاتهم ولو كانوا قد وصلوا إليها من خلال الثورة، ضعف الذاكرة، وإبعاد التحولات اللبرالية الجديدة الشعوب من السياسة، وصراع الجماعات المختلفة. وأما الإسلام الذي يشكل ثقافة هذه الجغرافيا، فقد حقق ثورة في حياة الناس في أيامه الأولى من حيث الحرية والعدل والمساواة. ولكن في عهد معاوية أولا وفي عهد الأمويين من بعده انتشر مفهوم ديني يحث على طاعة الحكام ويعيب المعارضة. وأما حركات المقاومة الوطنية في العهد الحديث، فإنها تعطي أملا للرجوع إلى مفهوم الإسلام الانقلابي
Abstract
The Resistance Culture
There is negligence toward occupation and resistance among the rulers and societies in Arab world. There are many reasons for this negligence ranging from a feeling of being defeated against the imperialists and Zionists to the self-interested relations with the Western powers; from the fact that even those who came to power by a revolution suppress the society in order to maintain their rule to the weakness of political imagination; from depoliticization of the society by neoliberal transformations to the conflicts between different groups. Yet, in the early stages of Islam, which embodies the culture of this region, it led a revolution in the people’s lives in terms of freedom, equality and justice. However, firstly with Muaviye and later with the Umayyads, an interpretation of religion in which obedience to the governors is implanted and the opposition is denigrated had become widespread. The national resistance movements in modern times are anyhow giving hope for a return to the revolutionary interpretation of Islam.
Arap ülkelerinin yöneticileri ve halklarında tahakkümlere ve direnişe karşı bir kayıtsızlık söz konusudur. Bu kayıtsızlığın emperyalistlere ve Siyonistlere karşı bir yenilmişlik duygusundan Batılı güçlerle girilen çıkar ilişkilerine, bir zamanlar devrimle yönetime gelenlerin bile kendi iktidarlarını korumak için halkı bastırmasından siyasi muhayyilenin zayıflığına, neoliberal dönüşümlerin halkı depolitize etmesinden farklı grupların birbiriyle çatışmasına kadar pek çok sebebi vardır. Halbuki bu coğrafyanın kültürünü şekillendiren İslam ilk geldiği günlerde insanların hayatında hürriyet, eşitlik ve adalet bağlamında bir devrim yaratmıştır. Ancak önce Muaviye ve daha sonra Emevilerle birlikte yönetenlere itaatin aşılandığı ve muhalefetin kötülendiği bir din anlayışı yaygınlık kazanmıştır. Modern dönemdeki ulusal direniş hareketleri ise İslam’ın devrimci yorumuna geri dönmek için umut vermektedirler.
الملخص
إن حكام العرب وشعوبهم لديهم لا مبالاة تجاه التسلط والمقاومة، وهذه اللا مبالاة أسبابها كثيرة منها: الانهزام النفسي أمام الأمبرياليين والصهاينة، والمصالح المشتركة مع القوى الغربية، قمع الشعوب من قبل الحكام الذين يريدون الحفاظ على سلطاتهم ولو كانوا قد وصلوا إليها من خلال الثورة، ضعف الذاكرة، وإبعاد التحولات اللبرالية الجديدة الشعوب من السياسة، وصراع الجماعات المختلفة. وأما الإسلام الذي يشكل ثقافة هذه الجغرافيا، فقد حقق ثورة في حياة الناس في أيامه الأولى من حيث الحرية والعدل والمساواة. ولكن في عهد معاوية أولا وفي عهد الأمويين من بعده انتشر مفهوم ديني يحث على طاعة الحكام ويعيب المعارضة. وأما حركات المقاومة الوطنية في العهد الحديث، فإنها تعطي أملا للرجوع إلى مفهوم الإسلام الانقلابي
Abstract
The Resistance Culture
There is negligence toward occupation and resistance among the rulers and societies in Arab world. There are many reasons for this negligence ranging from a feeling of being defeated against the imperialists and Zionists to the self-interested relations with the Western powers; from the fact that even those who came to power by a revolution suppress the society in order to maintain their rule to the weakness of political imagination; from depoliticization of the society by neoliberal transformations to the conflicts between different groups. Yet, in the early stages of Islam, which embodies the culture of this region, it led a revolution in the people’s lives in terms of freedom, equality and justice. However, firstly with Muaviye and later with the Umayyads, an interpretation of religion in which obedience to the governors is implanted and the opposition is denigrated had become widespread. The national resistance movements in modern times are anyhow giving hope for a return to the revolutionary interpretation of Islam.
